U noći rušenja Berlinskog zida, 1989. ogromna masa je došla pred zgradu misije SSSR, kojom je komandovao mladi oficir tajne službe
Predsjednik Rusije Vladimir Putin
nije slučajno došao na čelo najveće države na svijetu! O tome govore
podaci o vremenu rušenja Berlinskog zida, kada je bio visoki oficir
KGB-a! Prenosimo priču koja je danas ugledala svjetlost dana!
- Te noći 1989. kad je srušen Berlinski zid, ogromna masa od preko 5.000 ljudi najpre je prodrla u zgradu Istočnonjemačke obavještajne službe Štazi u Drezdenu, a zatim je zaplijenila svu dokumentaciju i potom srušila zdanje. Velika opasnost je pretila i misiji sovjetskog KGB-a čija se zgrada nalazila odmah do Štazijeve.
Razularena, pijana masa Njemaca sa pivskim flašama u rukama prodrla je i u dvorište uprave KGB-a,
čiji je starješinina, uplašen odmah pobjegao. Odgovornost za bezbjednost i
komandu sovjetske obavješatajne uprave preuzeo je najstariji po činu,
potpukovnik KGB-a, koji je od susjednog garnizona
sovjetske armije zatražio da pošalje obezbjeđenje, ali general je to
odbio jer nije imao naređenje iz Moskve.Gomila od više hiljada rušilački i borbeno raspoloženih Njemaca se približavala stepeništu, a komanda u Moskvi je i dalje ćutala, niko nije odgovarao na telefonske pozive. Pred masu je izašao Vladimir Putin, potpukovnik KGB-a i s namjerom da je urazumi, obratio joj se sljedećim rječima:
“To što je srušen Berlinski zid je dobra volja naše zemlje. Ovu zgradu mi čuvamo zato što je ona svojina Sovjetskog Saveza. Jeste li me dobro razumjeli: ovo je imovina druge države! Mi oficiri je čuvamo i ispunićemo svoj dug“. A njih, oficira KGB, u zgradi je bilo samo osam. Stajali su na prozorima s oružjem na gotovs kao u karaulama.
Potpukovnik je stajao i dalje ispred gomile preprečivši joj put. Imao je pištolj u kome je bilo 12 metka.
„Vi znate da sam ja oficir, i imam pištolj sa 12 metaka. Jedan metak sam ostavio za sebe, ali sam odlučan da ispunim svoj dug. Drugačije ne mogu, jer ja sam oficir“. Nakon tih riječi upućenih gomili, potpukovnik je laganim korakom počeo da se penje iz stepenište ka ulazu u zgradu. Penjao se polako očekujući da ga neko gađa kamenom ili flašom u leđa. Počeo je lagano da se okreće ka gomili, a kad je zastao i savim se okrenuo, masa je već počela da se razilazi.
Niko od Njemaca te noći nije ušao u zgradu KGB-a u Drezdenu, nije se domogao nijednog dokumenta iz arhive. U Drezdenu sa i sada prepričava ovaj događaj koji je postao legenda. Njemci se ponose što su tada poslušali mladog potpukovnika KGB-a, čije ime im u tom momentu nije ništa govorilo.
Izvor: Planeta